Ροβέρτος Γκροσατέστα

(Robert Grosseteste, Στράντμπρουκ, Σάφολκ 1175 – Λίνκολν 1253). Άγγλος θεολόγος και φιλόσοφος. Από το 1224 δάσκαλος της θεολογίας στο Σπουδαστήριο των ελασσόνων αδελφών της Οξφόρδης, έδωσε πρώτος την ώθηση στον επιστημονικό και πειραματικό προσανατολισμό, που ήταν το χαρακτηριστικό αυτού του κέντρου σπουδών, και είχε συνεχιστή τον μαθητή του, Ρογήρο Βάκωνα. Μετά την εκλογή του ως επίσκοπου του Λίνκολν, που ήταν τότε η μεγαλύτερη επισκοπή της Αγγλίας, ανέλαβε τολμηρό έργο μεταρρύθμισης του κλήρου, και για τον λόγο αυτόν ήρθε σε σύγκρουση τόσο με τις τοπικές εκκλησιαστικές αρχές, όσο και με την Κουρία της Ρώμης. Άριστος γνώστης της ελληνικής, μετέφρασε, μεταξύ των άλλων, το Περί ορθοδόξου πίστεως του Ιωάννη του Δαμασκηνού, τα έργα του Ψευδο-Διονυσίου, τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη. Ενδιαφερόμενος κυρίως για τα ζητήματα επιστημονικής φύσης (μαθηματικά, αστρονομία, αστρολογία, αλχημεία, οπτική) σχολίασε τα Φυσικά του Αριστοτέλη και έγραψε πολλά φυλλάδια με επιστημονικά θέματα. Στη θεωρία του για το φως είναι αξιοσημείωτη η παρατήρησή του σχετικά με την αξία των μαθηματικών για τη μελέτη της πραγματικότητας, από τη στιγμή που το φως –συστατικό στοιχείο των πραγμάτων– μπορεί να παρασταθεί με γραμμές, γωνίες και γεωμετρικά σχήματα. Διάγραμμα, που συνοδεύει τη θεωρία του Άγγλου θεολόγου και επιστήμονα Ροβέρτου Γκροσατέστα για το άναμμα φωτιάς με ηλιακές ακτίνες μέσα από σφαιρικό φακό. (Από χειρόγραφο του «Opus majus» του Βάκωνα).